„Ludzie domagają się wolności słowa jako rekompensaty za wolność myślenia, której rzadko używają” pisze duński filozof Sřren Aabye Kierkegaard. W pierwszym ruchu, gdy usłyszałam to hasło, poczułam się urażona. Jak to, wymagając wolności słowa jestem człowiekiem bezmyślnym?
Uważam, że wolność słowa to jedna z podstaw współczesnego świata. Jednak, żeby mogła prawidłowo funkcjonować niezbędne jest też myślenie. Jak mówił Voltaire: „Moja wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się Twoja”. Właśnie ze względu na to, używanie rozumu jest absolutnie niezbędne.
Słowa Kierkegaarda nie powinny wzbudzać oburzenia. Początkowo wzbudziły we mnie pewnego rodzaju gniew, ponieważ spojrzałam na nie pod zupełnie innym kątem. W moim odczuciu te słowa nazywały walczących o wolność słowa – ludźmi bezmyślnymi. Jednak po chwili zastanowienia, można dojść do trochę innych wniosków.
Konstytucja gwarantuje nam wolność słowa, a wszelkie jej ograniczenia mają charakter samoograniczenia. Jeżeli chcemy korzystać z tego prawa do obrażania innych ludzi, to proszę bardzo, ale czy o to w wolności chodzi? Wolno nam używać słowa, jak chcemy, jednak podstawą jest nawet nie tyle prawo myślenia, co jego obowiązek. Musimy brać odpowiedzialność za swoje poglądy i opinie.
Zanim będziemy głośno nawoływać do respektowania wolności słowa, zacznijmy wymagać od siebie myślenia, bo bez niego nie ma mówienia. Człowiek, którzy rzuca słowa na wiatr bez brania za nie odpowiedzialności, nie zasługuje na taką wolność.
Dagmara Olesińska
Dodaj nową odpowiedź